Me, Myself and My Mobile Phone……

This blog is about my experiences and views about my mobile phone. It travels with me wherever I go. To temples, to hospitals, to places where silence matters more, to mortuary, to graveyard, and so on… even to places where there is no network coverage.

Basically I am a tech junkie who tries to use any technology that has reached the market, but technological advancements in mobile phones have never been my cup of tea. To me they are communicating devices and that’s all. I don’t even know the model numbers and when someone asked my about the features of the mobile phone which I had then, I just blinked and he starred at me like seeing an uninvited guest in someone else’s party.

My Operations with my mobile phone are very limited, I make a call, I attend a call, I store numbers in phone book, change the mode to silent in situations that demands it and activate the alarm every day before going to bed. I neither send nor forward messages. But I read them.

I lost my cell phone one day. I was panic as if Obama is waiting to make a call to me and to discuss about the Iraq war. My mind populated the following questions: How many calls will I get? Who are the probable callers? What will they think if nobody is picking it up? Who will find it out? If it goes to the hands of a malicious person, what he will do? Where I will be if he does something illegal with it? And so on……. All of sudden one of my colleagues found that in a bush near Tamil Department. Thank God! My invaluable asset is back.

Five six years before, when I leave the home in the morning, my mom reminds me to take my lunch bag and nowadays she reminds me to take my mobile phone. Have they become the sixth finger in everyone’s hands? Of course it helps me a lot when I call her to say “I am not going to come home today for dinner”, but do they play such a pivotal role in our life? For many their cell phone numbers have become their surname. If Kambar is alive now, he would have wrote, “அண்ணலும் நோக்கியா, அவளும் நோக்கியா”.

I saw a girl in train one day with new mobile phone. That phone I think is her task master and it gave many instructions to her. She was fiddling with the settings and configuration. She was “testing” the built in ringtones and few downloaded ones. One old woman who sat near her was already ill and got irritated. I was in some sort of confusion then. Who is ill?

I receive phone calls from my network operator about caller tunes at awkward situations. One day I received a similar call when I was waiting outside the mortuary to collect my friend’s brother’s body. I thought of breaking my mobile into pieces. When I was performing the 10th day rituals to my aunt with deep pain in the heart which I can’t describe in words, I received a call from a bank and the girl who spoke at the other end said that I am one of the luckiest customer of that month and they were keen to offer a loan with reduced interest if I need one.

In January 2005, on what was presumably a slow weekend for news, The Observer newspaper delivered its readers an astonishing scoop. Mobile phones, it announced, were responsible for the decline of the bird’s population. They are also creating adverse effects to health and in Chennai, many people who died in electric train accidents were hit when they were using their mobile phone.

Leave them apart; these phones have made many Harichandrans as Liars. If James Bond is licensed to Kill, you are licensed to Lie if you have a cell phone. Had Harichandra been alive now and has a mobile phone, It would be interesting to see if he can be as “True” as described in the stories. Instead of testing him with various cumbersome circumstances, "Vishwamithara" should make him a sales manger in an FMCG firm or Banking and Financial Domain. Being a person who is responsible for sales and with a mobile phone, I wonder can he escape without saying a lie?

With the advent of technology, communications has been faster, easier and simple. They have made life easy and mobile phones are definitely helping the rural people during crisis. Technology is a double edged weapon and hence cyber crimes too are increasing like anything. Camera mobiles have invaded into everyone’s privacy and many doesn’t find exchanging pornographic stuff as a criminal thing.

Despite all these unconstructive things, I still keep a mobile phone and I will, just for a call on Sunday afternoons from my niece who shouts “Hi Chittappu!”. Such wonderful moments makes me forget all the issues I have narrated so far and my life too goes on with mobile phones as an indispensable entity to it.

பெருமாள் கோவிலும் சிறுவர் குழாமும்!

பெருமாள் கோவில் உத்சவத்தில் கலந்துகொண்டு முதல் மரியாதையை பெறச் சென்றிருந்தேன். தீபாராதனைக்கு முன்னர் திரை சார்த்தி இருந்தது. அனைவரும் பயபக்தியோடு தீபாராதனைக்கு காத்திருந்தனர். திரைக்கு முன்னால் ஒரு சிறுவர் குழாம் நின்று கொண்டு இருந்தது ( நான்கு அல்லது ஐந்து சிறுவர்கள்). சிறுவர்கள் குழாம் ஏற்படுத்திய சத்தத்தில் பலரது கவனம் கலைந்தது. சிறுவர்கள் அனைவரும் ஒரு விதமான மகிழ்சியில் இருந்தனர். ஒரு பையனால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. எதயோ நினைத்து நினைத்து சிரித்துக் கொண்டு இருந்தான். அவனது சிரிப்பு வயது வித்யாசமின்றி அனைவரயும் ஒரு நோய் போலத் தொற்றிக்கொண்டு இருந்தது. பலர் சிரிப்பை மறைக்க முயற்சி செய்து கொண்டு இருந்தனர். சிலர் சிரிப்பது ஒரு குற்றம் போல சிரிப்பை அடக்கி முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக்கொண்டு இருந்தனர். உள்ளே இருந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்க்கும் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. பெருமாளுக்கும் சிரிப்பு வந்திருக்கலாம். திரையிட்டு இருந்ததால் பார்க்க முடியவில்லை, எனக்கு ஞானக்கண்ணும் இல்லை.

நம்மில் பெரும்பாலோர்க்கு கடவுள் தண்டனை தரும் காவலனாகவோ, நாம் தேவைகளை நிறைவேற்றவந்த தேவதூதன் போலோ தோற்றமளிக்கிறார். குழந்தைகளால் மட்டுமே கடவுளோடு பேசவும் நட்பு பாராட்டவும் முடிகிறது. ஒரு இறுக்கமான சுழலைக்கூட எளியதாக, இயல்பான ஒன்றாக மாற்றும் திறன் குழந்தைகளுக்கே உரியது என்பதும், மனிதன் வளர வளர தான் கொண்டு வந்த நகைச்சுவை உணர்வையும் தனக்குள்ளே இருக்கும் குழந்தைதனத்தையும் தொலைத்து விடுகிறான் என்பது தெரிய வந்தது. வீட்டிற்கு வந்த பின்னும், தொடர்ந்து அந்த நிகழ்வு என்னை துரத்திக்கொண்டு இருந்தது.

எப்பொழுதோ பார்த்த "வித்யார்த்திகளே, இதிலே இதிலே" என்ற மலையாளத் திரைப்படம் நினைவுக்கு வந்தது. அப்படத்தில் ஒரு காட்சியில் பல்வேறு மதங்களைச் சார்ந்த சிறுவர்கள் விளையாடும் போது பந்து சுவரில் உள்ள ஓர் விநாயகர் சிலையை உடைத்து விடும். சிறுவர்கள் கூடிப்பேசி தாம் ஒவ்வொருவரும் சேமித்து வைத்துள்ள பணத்தை எடுத்து ஓர் புதிய சிலையை அங்கே வைத்து விடுவர். மறுபடியும் ஒரு முறை பந்து சிலையை உடைத்து விட, மறுபடியும் சிறுவர்கள் தங்கள் பணத்தைகொண்டு புதிய சிலை வாங்குவர். வோர்ட்ஸ்வொர்த் சொன்ன "Child is the father of the Man" வரி நூறு சதவீதம் உண்மை என்று புலனாகியது. இதே நிகழ்வு பெரியவர்கள் மத்தியில் நடந்திருந்தால் குறைந்தது ஒரு சிறிய கலவரமாவது நிகழ்ந்திருக்கும். சிறுவர்களின் உலகம் அன்பாலும் நட்பாலும் நிறைந்திருக்கிறது. அதை வளர்த்தெடுக்கவேண்டிய மனிதன், மாறாக அவன் மனதில் வன்மம் வளரச் செய்கிறான். “நான் ஒரு எறும்பைக் கொல்கிறேன், என் பிள்ளைகள் அதைப் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறார்கள்” என்ற கவிதை நினைவுக்கு வந்தது.

பெருநகரங்களில் வாழும் சிறுவர்களின் நிலை பரிதாபத்திற்குரியதாக இருக்கிறது. விடுமுறை நாட்களில் கூட அவர்களால் அவர்களின் விருப்பத்திற்கேற்ப இயங்க முடிவதில்லை. “ஊருக்கு போகலியா திருவிழாவுக்கு, தாத்தா பாட்டி எல்லாம் போயி பார்க்கலியா?” என்று கேட்டதற்கு ஒரு பையன் "அபாகஸ் கிளாஸ் போகணும் அங்கிள்" என்று சொன்னான். என் நண்பர் ஒருவரின் மகன் வெவ்வேறு நாடுகளின் தலைநகரங்களின் பெயர்களும், அந்நாடுகளின் நாணயங்களையும், வான் மற்றும் கப்பல் வழிகளையும் நொடியில் சொல்லிவிடுவான். ஆனால் பக்கத்து வீட்டில் இருக்கும் நண்பனின் பெயரை யோசித்தே சொல்ல முடிக்கிறது அவனால். யாரோ எழுதிய ஒரு கவிதை நினைவுக்கு வந்தது அவனைப் பார்க்கும் போது, "குழந்தை அறிவுஜீவியைபோல் பேசுகிறான் என்று மகிழ்ச்சியடைகிறாள் மனைவி, குழந்தை குழந்தையாக இல்லயே என்று கவலை கொள்கிறான் கணவன்".

கல்வி பெரிதும் வணிகமாகியுள்ள சூழலில் மாற்றுகல்வி முறைகளும் பயிற்றுவித்தல்களும் அதிகம் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. திறமைகளை நிரம்ப வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டியது அவசியம் தான் என்ற போதும், வெறும் கணக்குகளும், பயிற்சிகளும் தாண்டி, வாழ்வையும் மனிதர்களையும் அவர்களின் இயல்பையும் புரிந்து கொள்ள அவர்களை தயார்படுத்த வேண்டும்.

ஒரு புறம் நகரத்து சிறார்களின் வாழ்கை இவ்வாறு உள்ள நிலையில், பள்ளிக்கல்வி என்பதே எட்டாக்கனியாய் இருக்கிறது சில சிறார்களுக்கு. உலகம் முழுவதிலும் உள்ள நாடுகளில், முதியோர்களின் எண்ணிக்கை உயர்ந்துகொண்டே இருக்கையில், இந்தியாவில் மட்டுமே இளைஞர்களின் எண்ணிக்கை கூடிக்கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், மொத்த தேசிய வருமானத்தில் 3.5 சதவீதம் மட்டுமே இந்தியா கல்விக்காக செலவிடுகிறது. (சீனா மொத்தம் 8 சதவிகிதம்). அரசு நடத்தும் ஓரு மில்லியன் பள்ளிகளில், பெரும்பாலானவை தரம் குறைந்தவையாக இருக்கின்றன. மாணவர் சேர்க்கையும் நாளுக்கு நாள் குறைகிறது. தனியார் பள்ளிகள் வணிகமயமாக்கப்பட்ட சுழலில், கல்வி ஓர் சாமானியனுக்கு அரிதாகவே ஆகிவிடுகிறது. சீருடை, புத்தகம், பள்ளி வாகனம், காலணிகள் என அனைத்தும் தாங்களே தரும் இப்பள்ளிகள், கல்வியை மட்டும் "அதெல்லாம் நாங்க சொல்லிதர மாட்டோம், வெளியில் தனியா டியூஷன் ஏற்பாடு பண்ணிக்கங்க" என்று சொல்லுவது விசித்தரமாக இருக்கிறது.

கண்டம் விட்டு கண்டம் பாயும் ஏவுகணை ஒன்றைத் தயாரிக்க ஆகும் செலவில், மூன்று லட்சம் ஆரம்ப பள்ளிகளை கட்ட முடியும் என்று சொல்கிறது ஓரு புள்ளி விவரம். மாணவர் சேர்க்கையை அதிகரிக்கவும் , பள்ளியை விட்டு விலகுவோரின் எண்ணிக்கையை குறைக்கவும் அரசாங்கம் பெரும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வரும் போதிலும், பெரிய மாற்றம் ஒன்றும் ஏற்படவில்லை. "குட்டி" திரைப்படம் ஏற்படுத்திய வலி இன்னமும் இருக்கிறது. இசைஞானியின் குரலில், "எங்கே போறே தங்கச்சி" பாடலைக் கேட்கும் போதெல்லாம் இனம் புரியாத வேதனை ஆட்கொள்கிறது. சுஜாதாவின் கவிதை ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது. அவர் சொல்லியுள்ள வரிகளோடு, "உன் நிலை குறித்து வலைப்பதிவு ஒன்றும் எழுதுவோம்" என்று சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

Inclusion of Web 2.0 – From a Tamilian’s Perspective

I am pleased to write about web 2.0. It has become the millionth English word. British News papers have described this as 'disappointingly geeky' term. Anyhow, the word has entered into the English lexicon. Global Language Monitor finds new words and adds them to the lexicon. The word “Web 2.0” competed with “Financial Tsunami” and Emerged as the millionth word based on the number of appearances in the print media. English has absorbed as many as foreign words as possible and the recent one being, “Jai ho”.

With English language gaining new word every 98 minutes and the abnormal growth of lexicon has made life tough for the researchers in the natural language processing domain. Apart from “Web 2.0”, there are many other jargons too are added to the lexicon such as 'cloud computing', 'carbon neutral', and 'sexting' - the sending of suggestive messages and pictures by SMS. These growing lexicons have overtaken the words contributed by “William Shakespeare”.

Every Language has acquired as many as words as possible from other languages and Tamil too is not an exception for this phenomenon. Few years ago, the versatile actor Kamal Haasan quipped that words “Bus” and “Kiss” have become a part of Tamil Lexicon and people can’t avoid using words such as these. Tholkappiyam (A great Tamil literature - If you think about that serial actor, I am not responsible for that and you have a disease that’s almost incurable) says that “எல்லா சொல்லும் பொருள் குறித்தனவே” which means all Tamil words are based on its meaning and there’s nothing wrong in embracing words from other languages.

To Bing or Not to…………..

One of my old students called me few days before and asked me about my views on “Bing”. Initially I was not able to understand what he was speaking about. He has a misconception that I get frequent updates on emerging technologies and standards. I asked him what that “Bing” actually means. Most of the teachers learn from their students, and I am no exception to this.

The much hyped Bing is out and people have started comparing it with google. Google has become a benchmark while talking about search engines! We can’t ignore this search giant. The effectiveness and functionality of any search engine can be analyzed only be matching it with Google. With the new “Bing” and its old “Live”, what’s the position of Microsoft as far as search engine market is concerned?

The comparisons are quite interesting to read and all of them are addressing issues such as the interface and quality of the results. The focus of contemporary Web information retrieval systems has been to provide efficient support for the querying and retrieval of relevant documents.

As far as relevance is concerned, I have had some interesting experiences when I used Google. I tried to know about my favorite actor “Asin” few years ago (she had no website then and was not so popular too), I got very interesting results. Some of them were official web sites of some movies she acted/acting and many were mathematical web sites with formulas such as asin(x) (complementary function of sin(x)), acos(x)… kind. My friend had a similar experience while using the search term “Anna” (Aringar Anna) and found many websites related to Anna University and Anna Kournikova.

Just as the ranking of documents is a critical component of today's search engines, the ranking of complex relationships will be an important component in tomorrows analytical search engines. Analyzing the keywords without understating their meaning is an age old technique and Google too has moved to semantic searches. Google executives over the years have acknowledged that semantic search technology will be an important component of search engines in the future. All of a sudden you can’t make a smart search engine and the process is quite tough as the underlying html docs are also to be enhanced with Meta data. I came to know that Google’s Innovation labs are doing plenty of research in making it “Semantic-Google” and in January of this year, during Google's fourth-quarter earnings conference call, CEO Eric Schmidt touched briefly on this topic, hinting that the company is getting more serious about semantic search technology.

Will Bing be just a mere search engine to compete with the likes of Google and Yahoo or is it going to address any of the complexities of Information Retrieval? I don’t know whether Bing is just an enhancement of “Live” or with their acquisitions such as Powerset and FAST, they too are in the process of enriching the user’s search experience with more meaningful results.

In terms of User Interface, the best one as far as I am concerned is “Cuil”. There's another one called "Blackle", an energy saving search engine developed to promote the green computing movement.
There are several search engines that are much better than Google if we are very much particular about the ranking and relevance. Try WolframAlpha, a systematic knowledge “computational” search engine, if you want real results to your queries rather than wadding through pages and pages of “possible” and “similar” answers of Google. WolframAlpha is not a conventional search engine. It uses Knowledge models to bring you the right answer. I think WolframAlpha and Google can co-exist and offer different search flavors. Only this May it became live and I suggest the readers of this blog too have a try at it.

கவனிப்பாரற்றுக் கிடந்த என் Inbox

உடல்நிலை சரியில்லாததால் சில நாட்கள் அலுவலகம் செல்லாமலிருந்தேன். பணிக்கு திரும்பியவுடன் என் மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு ஏதேனும் கடிதங்கள் வந்துள்ளனவா என்று பார்க்க செய்திப்பெட்டியை திறந்து பார்த்தேன். மூன்று நாட்களாக எந்த புதிய மின்னஞ்சல்களும் வரவில்லை. இந்த பிரபஞ்சத்தில் எந்த ஒரு ஜீவராசிக்கும் மூன்று நாட்களாக என் குறித்த எண்ணம் வரவில்லை என்ற நினைப்பே தொண்டையில் வலி உண்டாக்கியது. சிறிது நேரம் கழிந்த பின்பே இதனால் ஒன்றும் ஆகிவிடப்போவதில்லை என்ற தெளிவு பிறந்தது. இணயம் ஏன் இவ்வளவு தூரம் என்னை அடிமையாக ஆக்கிவிடுகிறது என்று யோசித்தேன். அலைபேசிகளும் இணையமும் ஏன் இன்று வாழ்கையின் தவிர்க்க முடியாதனவாக மாறிவிட்டன என்று எண்ணும் போது வியப்பாக இருந்தது. இணயம் தன் மாயப் புல்லாங்குழலை எந்நேரமும் இசைத்துக்கொண்டு இருக்கிறது. பேக்பைப்பர் பின்னால் செல்லும் எலிகளை போல நான் இணயத்தின் பின்னால் ஓடுகிறேன். அந்த மயக்கம் விசித்திரமானது. தன்னுடைய கம்பீரம் மறந்து தெருவில் யாசகம் கேட்கும் கோவில்யானை போல என்னை இணயம் மாற்றி இருக்கிறது என்பதே நிஜம்.